یک در آغوش گرفتن، یک دست دادن، یک ماساژ درمانی. نوزادی که روی سینه برهنه مادر خوابیده است.
بر اساس تجزیه و تحلیل جدید و بزرگی که از تحقیقات منتشر شده در روز دوشنبه در مجله Nature Human Behaviour منتشر شد، لمس فیزیکی می‌تواند به رفاه و کاهش درد، افسردگی و اضطراب کمک کند.
محققان آلمانی و هلندی به طور سیستماتیک سال ها تحقیق در مورد لمس، سکته، آغوش و مالش را بررسی کردند. آنها همچنین داده های 137 مطالعه را که شامل نزدیک به 13000 بزرگسال، کودک و نوزاد بود، ترکیب کردند. هر مطالعه افرادی را که در طول یک آزمایش به نحوی از نظر فیزیکی لمس شده بودند – یا جسمی مانند یک اسباب‌بازی پر شده – را با افراد مشابهی که لمس نکرده بودند مقایسه کرد.
به عنوان مثال، یک مطالعه نشان داد که ماساژ ملایم روزانه 20 دقیقه ای به مدت شش هفته در افراد مسن مبتلا به زوال عقل، پرخاشگری را کاهش داده و سطح یک نشانگر استرس را در خون کاهش می دهد. یکی دیگر متوجه شد که ماساژ روحیه بیماران سرطان سینه را تقویت می کند. حتی یک مطالعه نشان داد که جوانان سالمی که یک بچه فوک رباتیک را نوازش می‌کنند، نسبت به کسانی که مقاله‌ای در مورد یک ستاره‌شناس خوانده‌اند، خوشحال‌تر بوده و از یک محرک گرمای ملایم درد کمتری احساس می‌کنند.
Frédéric Michon، محقق مؤسسه علوم اعصاب هلند و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت که اثرات مثبت به ویژه در نوزادان نارس قابل توجه بود، که با تماس پوست به پوست “به شدت بهبود می یابند”.
ربکا بوهمه، عصب شناس دانشگاه لینکوپینگ سوئد، که این مطالعه را برای مجله بررسی کرده است، می گوید: «ادعاهای زیادی مبنی بر اینکه لمس خوب است، لمس سالم است، لمس چیزی است که همه ما به آن نیاز داریم، وجود دارد. اما در واقع، هیچ کس از این منظر گسترده و پرنده به آن نگاه نکرده بود.»
تجزیه و تحلیل برخی از الگوهای جالب و گاه مرموز را نشان داد. در میان بزرگسالان، افراد بیمار از لمس نسبت به افراد سالم مزایای بیشتری برای سلامت روان نشان دادند. چه کسی دست زدن را انجام می دهد – یک فرد آشنا یا یک کارمند مراقبت بهداشتی – مهم نیست. اما منبع لمس برای نوزادان مهم بود.
ویل هارجونن، محقق دانشگاه هلسینکی در فنلاند، که این مطالعه را نیز برای مجله بررسی کرده است، می گوید: «یک یافته بسیار جالب که نیاز به حمایت بیشتری دارد این است که نوزادان تازه متولد شده از لمس والدینشان بیشتر از لمس یک غریبه سود می برند. او حدس زد که ترجیح نوزادان برای والدینشان می تواند مربوط به بویایی باشد یا به تفاوت در نحوه نگه داشتن والدین آنها.
دکتر میشون گفت که به نظر می رسد زنان بیشتر از مردان از لمس سود می برند، که ممکن است یک اثر فرهنگی باشد. فرکانس لمس نیز مهم بود: ماساژ هر دو سال یک بار کار زیادی انجام نمی دهد.
مطالعات متعددی که در این بررسی گنجانده شده است، به آنچه در اوج همه‌گیری کووید رخ داد، زمانی که افراد منزوی بودند و تماس فیزیکی کمتری با دیگران داشتند، پرداختند. دکتر میشون گفت: «آنها در طول دوران کووید بین محرومیت از لمس و جنبه های سلامتی مانند افسردگی و اضطراب همبستگی پیدا کردند.
برخی مطالعات نشان داده اند که به نظر می رسد دست زدن به سر بیشتر از لمس تنه تأثیر مفیدی دارد. دکتر Michon نمی‌توانست این یافته را توضیح دهد، اما فکر می‌کرد که می‌تواند به تعداد بیشتر پایانه‌های عصبی روی صورت و پوست سر مربوط باشد.
معمای دیگر: مطالعات انجام شده بر روی افراد در آمریکای جنوبی نسبت به مطالعاتی که روی افراد در آمریکای شمالی یا اروپا انجام شده است، مزایای سلامتی قوی تری را از لمس نشان می دهد. دکتر میشون گفت که فرهنگ ممکن است به نوعی نقش داشته باشد. اما دکتر بومه گفت که مطالعاتی که تفاوت‌های بین کشورها را نشان می‌دهد برای قطعی بودن بسیار کوچک است. او گفت: “من فکر می کنم مکانیسم پشت این امر بیولوژیکی است.” من فکر می‌کنم که این کار سختی است و برای همه ما یکسان خواهد بود.»
در سال 2023، جیوا سانکار، محقق اطفال در انستیتوی علوم پزشکی All India، و یکی از همکارانش مروری دقیق از مراقبت پوست به پوست برای نوزادان منتشر کردند. این تحلیل به این نتیجه رسید که لمس درمانی برای نوزادان نارس یا کم وزن باید در اسرع وقت شروع شود و هشت ساعت یا بیشتر طول بکشد، توصیه ای که سازمان بهداشت جهانی آن را پذیرفته است. دکتر سانکار گفت که بررسی جدید مهم است زیرا لمس اغلب در مراقبت های پزشکی مدرن نادیده گرفته می شود، اما بسیار گسترده بود. او دوست داشت که بیشتر بر روی نحوه ادغام اشکال مختلف لمس در مراقبت های پزشکی تمرکز کند.
دکتر میشون تاکید کرد که انواع لمس در این مطالعات تجربیات مثبتی بود که داوطلبان با آن موافقت کردند. او گفت: “اگر کسی لمس را به عنوان خوشایند احساس نمی کند، به احتمال زیاد او را تحت فشار قرار می دهد.”