جان است. 11، 2020، در شانگهای، تنها 11 روز پس از انتشار اولین گزارش ها از شیوع بیماری در ووهان در سطح جهان، تیمی از دانشمندان به رهبری یونگ ژن ژانگ از دانشگاه فودان، پیش نویس توالی ژنومی ویروس جدید را از طریق وب سایتی به نام Virological.org منتشر کردند. این ژنوم توسط ادوارد سی هولمز، زیست شناس تکاملی استرالیایی بریتانیایی مستقر در سیدنی و همکار ژانگ در پروژه مونتاژ ژنوم ارائه شده است. هولمز در میان ویروس شناسان به دلیل کارش در مورد تکامل ویروس های RNA (از جمله کروناویروس ها)، سر کچل بکر و رک بودنش مشهور است. همه در این زمینه او را با نام ادی می شناسند. این پست در ساعت 1:05 بامداد به وقت اسکاتلند منتشر شد، در آن زمان سرپرست سایت در ادینبورگ، پروفسور تکامل مولکولی به نام اندرو رامبو، هوشیار بود و آماده بود تا کارها را سرعت بخشد. او و هلمز یادداشت مقدماتی مختصری درباره ژنوم نوشتند: «لطفاً این داده‌ها را دانلود، به اشتراک بگذارید، استفاده کنید و تجزیه و تحلیل کنید.» آنها می دانستند که “داده” جمع است، اما عجله داشتند.
بلافاصله، هولمز و گروه کوچکی از همکارانش تصمیم گرفتند ژنوم را برای سرنخ هایی در مورد تاریخچه تکاملی ویروس تجزیه و تحلیل کنند. آنها از پس زمینه ای از کروناویروس های شناخته شده و درک خود از نحوه شکل گیری چنین ویروس هایی در طبیعت استفاده کردند (همانطور که در کتاب هولمز در سال 2009، “تکامل و ظهور ویروس های RNA” منعکس شده است). آنها می‌دانستند که تکامل کروناویروس می‌تواند به سرعت اتفاق بیفتد، که ناشی از جهش مکرر (تغییرات تک حرفی در یک ژنوم تقریباً 30000 حرفی)، با بازترکیب (یک ویروس بخش‌های ژنومی را با ویروس دیگری عوض می‌کند، زمانی که هر دو به طور همزمان در یک سلول تکثیر می‌شوند) و تغییرات تصادفی انتخاب طبیعی داروینی روی آنها اعمال می‌شود. هولمز افکار خود را با رامبو در ادینبورگ، دوست سه دهه‌ای، و با دو همکار دیگرش مبادله کرد: کریستین اندرسن در تحقیقات اسکریپس در لا جولا، کالیفرنیا. و رابرت گاری در دانشکده پزشکی دانشگاه تولین در نیواورلئان. ایان لیپکین، از دانشکده بهداشت عمومی میلمن دانشگاه کلمبیا، بعداً به این huddle پیوست. این پنج نفر نوعی گروه مطالعاتی از راه دور را تشکیل می دهند که هدف آن انتشار مقاله ای در مورد ژنوم SARS-CoV-2 و منشاء احتمالی آن است.
هولمز، اندرسن و همکارانشان شباهت این ویروس را با ویروس های خفاش تشخیص دادند، اما با مطالعه بیشتر، یک جفت “ویژگی های قابل توجه” را دیدند که باعث توقف آنها شد. این ویژگی‌ها، یعنی دو نوار کوتاه از ژنوم، درصد بسیار کمی از کل را تشکیل می‌دهند، اما با اهمیت بالقوه بالایی برای توانایی ویروس در گرفتن و آلوده کردن سلول‌های انسانی. آنها عناصری با صدای فنی بودند که برای ویروس شناسان آشنا بودند و اکنون بخشی از زبان بومی منشاء کووید هستند: یک سایت برش فورین (FCS) و همچنین یک دامنه اتصال غیرمنتظره به گیرنده (RBD). همه ویروس ها دارای RBD هستند که به آنها کمک می کند به سلول ها بچسبند. FCS قابلیتی است که به ویروس‌های خاصی کمک می‌کند تا داخل شوند. ویروس سارس اولیه، که دانشمندان در سراسر جهان را به وحشت انداخت، اما باعث مرگ حدود 800 نفر شد، از هر دو جنبه شبیه کروناویروس جدید نبود. SARS-CoV-2 چگونه به این شکل درآمد؟
اندرسن و هلمز در ابتدا واقعاً نگران بودند که ممکن است مهندسی شده باشد. آیا این دو ویژگی، افزودنی‌های عمدی بودند که با دستکاری ژنتیکی در ستون فقرات کروناویروس وارد شده و عمداً ویروس را در بین انسان‌ها قابل انتقال و بیماری‌زاتر می‌کردند؟ باید در نظر گرفته می شد. هلمز با جرمی فارار، متخصص بیماری که در آن زمان مدیر ولکام تراست، بنیادی در لندن که از تحقیقات بهداشتی حمایت می کند، تماس گرفت. فارار به این نکته پی برد و به سرعت یک کنفرانس تلفنی بین گروهی از دانشمندان بین المللی ترتیب داد تا در مورد جنبه های گیج کننده ژنوم و سناریوهای احتمالی منشأ آن بحث کنند. این گروه شامل رابرت گاری در تولین و ده ها نفر دیگر بود که اکثر آنها دانشمندان برجسته اروپایی یا بریتانیایی با تخصص مرتبط بودند، مانند رامبو در ادینبورگ، ماریون کوپمنز در هلند و کریستین دروستن در آلمان. همچنین آنتونی فائوچی، رئیس وقت موسسه ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی، و فرانسیس کالینز، مدیر وقت مؤسسه ملی بهداشت و در نتیجه رئیس فائوچی، در تماس بودند. این فراخوان معروف 1 فوریه است که در آن – اگر به برخی از صداهای انتقادی اعتقاد دارید – فائوسی و کالینز دیگران را متقاعد کردند که هرگونه تصوری مبنی بر اینکه ویروس ممکن است مهندسی شده باشد را سرکوب کنند.
«روایتی که در اطراف وجود داشت این بود که فائوچی به ما گفت، نظرمان را عوض کن، یادا، یادا، یدا، یدا. هولمز به من گفت. “کامل است [expletive]”