پنی سیمکین، مربی زایمان و نویسنده ای که اغلب به عنوان “مادر جنبش دولا” توصیف می شود، در 11 آوریل در خانه خود در سیاتل درگذشت. او 85 ساله بود.
دخترش لینی سیمکین گفت که علت سرطان پانکراس بود.
خانم سیمکین، فیزیوتراپیست که به مربی زایمان تبدیل شد، در کمک به زنان برای داشتن تجربه بهتر در حین و پس از تولد پیشگام بود. Doula کلمه یونانی برای “خدمت زن” است و متخصصان زایمان جایگزین آن را در دهه 1970 یا 80 برای اشاره به کسی که از مادران در طول زایمان حمایت می کند پذیرفته شد. در کتاب‌ها، کارگاه‌ها و سازمان‌های آموزشی، خانم سیمکین به محبوبیت این نقش کمک کرد و خودش به عنوان دولا کار کرد.
دولاس متخصص پزشکی نیستند. نقش آنها فراهم کردن راحتی برای زنان در اتاق زایمان و همچنین مراقبت پس از زایمان در خانه است. این مراقبت ممکن است شامل تنقلات، ماساژ یا کمپرس گرم باشد، اما همچنین کمک‌های اساسی‌تر، مانند پیشنهاد حرکات برای کاهش درد زایمان یا کمک به شیردهی.
نوآوری های خانم سیمکین شامل دستگاهی به نام میله چمباتمه است که به تخت بیمارستان متصل می شود تا مادر به آن آویزان شود و در حالت چمباتمه قرار گیرد، موقعیتی که لگن را باز می کند و به نیروی جاذبه اجازه می دهد تا به زایمان نوزاد کمک کند.
کار او ناشی از جنبش زایمان طبیعی در دهه 1970 بود، زمانی که جایگزین‌های زایمان استاندارد در بیمارستان در حال بررسی بود. اما او نسبت به زایمان در منزل در مقابل بیمارستان و اقدامات تسکین درد بی‌اعتنا بود. تمرکز او همیشه روی مادر بود.
خانم سیمکین از هزاران زن در مورد تجربیات تولدشان نظرسنجی کرد تا دولاها را در آماده سازی زنان برای زایمان بهتر آموزش دهد. “او چگونه این را به خاطر خواهد آورد؟” او شاگردانش را تشویق کرد.
او در اوایل کار خود به زنی کمک کرد که در هنگام تولد نوزادش آسیب دیده بود و این تجربه را به گونه ای توصیف کرد که گویی یک تجاوز جنسی است. او بعداً متوجه شد که این زن مورد تجاوز جنسی قرار گرفته است و این آگاهی خانم سیمکین را به همراه همکارش دکتر فیلیس کلاوس، روان درمانگر، برانگیخت تا در مورد تجربه بارداری زنانی که مورد آزار قرار گرفته اند و اینکه چگونه این سوء استفاده بر احساسات آنها تأثیر می گذارد تحقیق کنند. زایمان: چگونه روند زایمان – برای مثال در یک اتاق پر از غریبه ها نمایش داده می شود – ممکن است غیرقابل تحمل باشد و چگونه می توان آن را کاهش داد.
کتاب آنها با عنوان «وقتی بازماندگان به دنیا می‌آیند: درک و درمان تأثیرات سوء استفاده جنسی زودهنگام بر زن باردار» اولین بار در سال 2004 منتشر شد.
در سال 1992، خانم سیمکین بنیانگذار Doulas of North America یا DONA، یکی از اولین سازمان هایی بود که دولاها را آموزش داد و گواهی داد. رابین الیز وایس، رئیس فعلی آن، گفت که این بزرگترین سازمان از این دست در جهان است. در سال 2004 به DONA International تغییر نام داد. بنیانگذاران خانم سیمکین دکتر کلاوس بودند. آنی کندی، مدافع سلامت مادران؛ و دو محقق اطفال: شوهر دکتر کلاوس، دکتر مارشال اچ. کلاوس، متخصص نوزادان، و دکتر جان اچ. کنل، متخصص اطفال.
در دهه 1960، دکتر مارشال کلاوس و دکتر کنل در مورد پیوند مادر و نوزاد تحقیق کردند و نشان دادند که نوزادان چگونه از تماس با والدین خود رشد می کنند. این کار روشی را که بیمارستان‌ها برای زایمان انجام می‌دادند تغییر داد، که برای دهه‌ها به منظور دور کردن نوزادان و محروم کردن پدران از اتاق زایمان بود. این دو محقق در ادامه به مطالعه نقش دولا در زایمان پرداختند و از جمله اولین کسانی بودند که تشخیص دادند که دولا چگونه به نتایج بهتر زایمان کمک می کند – کاهش زمان زایمان و کاهش نرخ سزارین، از جمله مزایای دیگر.
خانم سیمکین در سال 2008 به شیکاگو تریبون گفت: “تولد هرگز تغییر نمی کند.”
پنه لوپه هارت پیسون در 31 می 1938 در پورتلند، مین، سومین فرزند از شش فرزند کارولین (لیتل) پیسون و توماس پیسون که صاحب یک فروشگاه سخت افزار بودند، به دنیا آمد. پنی در یارموث، مین بزرگ شد و ادبیات انگلیسی را در کالج سوارثمور در پنسیلوانیا خواند و در آنجا با پیتر سیمکین، دانشجوی پزشکی آشنا شد. آنها در سال 1958 ازدواج کردند، زمانی که او جوان بود.
او پس از فارغ التحصیلی، فیزیوتراپی در دانشگاه پنسیلوانیا خواند، و زمانی که او و همسرش برای مدت کوتاهی برای تحصیل پزشکی به انگلستان رفتند، فیزیوتراپیست‌هایی را که در آنجا کارشان را برای زایمان اعمال می‌کردند، تحت الشعاع قرار داد. این تجربه او را به مراقبت از مادر علاقه مند کرد.
علاوه بر دخترش لینی، از خانم سیمکین دو دختر دیگر به نام‌های مری سیمکین ماس و الیزابت سیمکین به یادگار مانده است. پسرش اندرو؛ نه نوه (او در هشت تولد آنها شرکت کرد). و پنج نوه دکتر سیمکین، استاد بازنشسته پزشکی در دانشگاه واشنگتن در سیاتل، در سال 2022 درگذشت.
خانم سیمکین نویسنده یا نویسنده شش کتاب بود، از جمله، با جنت والی، آن کپلر، ژانل دورهام و آوریل بولدینگ، “بارداری، زایمان و نوزاد: راهنمای کامل” که اولین بار در سال 1979 منتشر شد و به فروش رسید. بیش از یک میلیون نسخه طبق تخمین او، او 15000 نفر – مادران، شریک زندگی آنها و سایر اعضای خانواده – را برای زایمان آماده کرد.
دکتر نیل شاه، که اکنون مدیر ارشد پزشکی در کلینیک Maven، بزرگترین کلینیک مجازی برای زنان و خانواده ها، و استاد سابق زنان و زایمان در دانشکده پزشکی هاروارد است، گفت: «کار پنی الهام بخش همه کارهای من بود.
دکتر شاه، که به سیاست گذاران و مؤسسات در زمینه مراقبت از مادر مشاوره می دهد، لحظه ای را به یاد آورد که بیش از یک دهه پیش، یک ماما نسخه ای از «راهنمای پیشرفت کار» (2000) خانم سیمکین را به او داد. در آن زمان، او رزیدنت اصلی بیمارستان زنان بریگام و زنان در بوستون بود.
او در مصاحبه ای گفت: «این موضوع ذهن من را به هم ریخت. این همه آب نبات پنبه و رنگین کمان نبود. مثل این بود که در اینجا موقعیت هایی وجود دارد که می توانید در حین زایمان انجام دهید تا به پیشرفت آن کمک کنید که از نظر آناتومی و فیزیکی منطقی هستند. یکی از دلایلی که ما سزارین می کنیم این است که زایمان پیشرفت نمی کند. انسان‌ها برای مدت طولانی زایمان کرده‌اند، و در حین انجام این کار به اطراف راه می‌رفتند، تا اینکه بیمارستان‌ها آن را از بین بردند. پنی به آن اشاره کرد و اساساً یک کتاب کامل در مورد چگونگی حمایت از افرادی نوشت که شگفت‌انگیزترین تجربه زندگی خود را تجربه می‌کنند. چیزهایی که هرگز در دانشکده پزشکی یاد نگرفتم.»
وی افزود: قبلاً اگر نوزادی سالم و با تمام انگشتان دست و پا به دنیا می آمد، زایمان موفقی محسوب می شد. اما این یک نوار پایین است. بزرگترین هدیه پنی این بود که مردم را جرأت کند تا مراقبت های زایمان را تصور کنند که همه ما سزاوار آن هستیم.