جون جکسون کریسمس، روانپزشکی که به عنوان یک زن سیاهپوست با ریاست اداره خدمات بهداشت روانی و عقب ماندگی شهر نیویورک زیر نظر سه شهردار، موانع را شکست، روز یکشنبه در برانکس درگذشت. او 99 ساله بود.
دختر او، ریچل کریسمس دریک، گفت که او در بیمارستان بر اثر نارسایی قلبی درگذشت.
دکتر کریسمس به عنوان یک کمیسر شهری، به عنوان رئیس خدمات توانبخشی در مرکز بیمارستان هارلم، و در نقش نظارت بر انتقال وزارت بهداشت، آموزش و رفاه ایالات متحده به یک دولت دموکراتیک برای رئیس جمهور منتخب جیمی کارتر، دکتر کریسمس مشتاقانه حرفه خود را ارتقا داد. دستور جلسه.
اولویت‌های او شامل بهبود خدمات سلامت روان برای افراد مسن، کمک به مردم برای مقابله با اعتیاد به الکل، و کمک به کودکان گرفتار در بوروکراسی‌های مراقبت از خانواده و سیستم قانونی بود. او همچنین به دنبال تسهیل انتقال بیماران از نگهداری در بیمارستان‌های روانی دولتی به زندگی مستقل بود.
دکتر کریسمس از دوران کودکی به طور علنی از حقوق مدنی دفاع می کرد. او در سن 14 سالگی در یک پیست اسکیت در کمبریج، ماساچوست دست به اعتصاب تحصن زد و بعداً به عنوان یک زن سیاهپوست در زمینه تحصیل، اشتغال و مسکن به میدان رفت.
جون آنتوانت جکسون در 7 ژوئن 1924 در بوستون به دنیا آمد. مادرش، لیلیان آنی (رایلی) جکسون، یک خانه‌دار بود که در طول جنگ جهانی دوم در یارد نیروی دریایی چارلستاون در بوستون و به عنوان یک ارزیاب مالیات ایالتی کار می‌کرد. پدر او، مورتیمر جکسون، یک کارگر پست بود که برای پیشرفت کارگران سیاه پوست در سلسله مراتب اتحادیه و خدمات ملکی مبارزه کرد.
در مدرسه، از ژوئن و دیگر دانش‌آموزان سیاهپوست هرگز خواسته نشد که اصل و نسب خود را در «من یک روز آمریکایی هستم» شناسایی کنند – او هرگز در مصاحبه‌ای که در سال 2016 توسط پسرش وینسنت برای StoryCorps انجام شد، گفت: «فکر می‌کنم این است. این واقعیت بود که چگونه نژادپرستی را پذیرفتیم.»
او در همان مصاحبه به یاد می آورد که پدرش «همیشه بالاترین امتیاز را می گرفت، اغلب عالی بود، و هرگز به او این موقعیت پیشنهاد نمی شد».
یک سال، او گفت، او و یکی از همکلاسی‌هایش که سیاهپوست نیز بود، بیش از هر کس دیگری در گروه خود، کلوچه‌های دختر پیشاهنگی فروختند، اما همسر وزیر که سرپرستی نیروها را بر عهده داشت به او اطلاع داد که نمی‌تواند جایزه خود را در شهر دیگری دریافت کند، زیرا “آن اردوگاه ها، آنها واقعاً هرگز سیاهپوستان را نگرفته اند.”
نصیحت پدرش؟ او به یاد می آورد: «دوبرابر بهتر از بقیه باشید.
اما او افزود: “به نظر من اغلب در جاهایی بوده ام که اگر می خواستی زندگی را برای خودت بهتر کنی، باید تلاش می کردی تا زندگی را برای همه بهتر کنی.”
او در سال 1945 مدرک لیسانس علوم جانورشناسی را از کالج واسار در پوکیپسی، نیویورک گرفت، جایی که او یکی از سه زنی بود که به عنوان سیاه پوست فارغ التحصیل شد. او در سال 1949 مدرک پزشکی خود را در رشته روانپزشکی از دانشکده پزشکی دانشگاه بوستون دریافت کرد.
او دوره کارآموزی خود را در بیمارستان عمومی کوئینز و اقامت خود را در بیمارستان Bellevue در منهتن گذراند. او گواهینامه روانکاوی را از موسسه ویلیام آلنسون وایت، همچنین در منهتن دریافت کرد.
در سال 1953، او با والتر کریسمس، بنیانگذار انجمن نویسندگان هارلم، که تبلیغات را برای تعدادی از شرکت ها و سازمان ها انجام می داد و در مقطعی مدیر روابط عمومی شرکت بطری سازی کوکاکولا نیویورک بود، ازدواج کرد. او در سال 2002 درگذشت.
علاوه بر دخترشان که یک سفرنامه نویس است، پسرشان گوردون، عکاس و چهار نوه از او به یادگار مانده است. پسر آنها وینسنت که برای اداره بهداشت روان شهری که زمانی مادرش سرپرستی آن را بر عهده داشت کار می کرد، در سال 2021 درگذشت.
دکتر کریسمس در ابتدا به طور خصوصی تمرین می کرد، سپس به عنوان روانپزشک برای انجمن کودکان ریوردیل در نیویورک از سال 1953 تا 1965 کار کرد.
او در سال 1964 مرکز توانبخشی هارلم را تأسیس کرد، یک برنامه بیمارستان هارلم، که به دلیل ارائه آموزش های حرفه ای و کمک های روانپزشکی به بیماران بیمارستان روانی که پس از ترخیص به جوامع خود بازگشته بودند، شهرت ملی به دست آورد. از سال 1964 تا 1972، او همچنین محقق اصلی پروژه های تحقیقاتی موسسه ملی سلامت روان بود.
در سال 1972، پس از خدمت کوتاهی به عنوان معاون کمیسر، دکتر کریسمس توسط شهردار جان وی. او در سال 1973 توسط شهردار آبراهام دی بیم (او یک مرخصی دو ماهه برای سرپرستی تیم انتقالی 12 نفره جیمی کارتر گرفت) و بار دیگر در سال 1978 توسط شهردار ادوارد I. Koch منصوب شد.
او استاد بالینی روانپزشکی در کالج پزشکان و جراحان دانشگاه کلمبیا، استاد علوم رفتاری در دانشکده پزشکی دانشگاه سیتی نیویورک و استاد مقیم سیاست سلامت روان در دانشکده رفاه اجتماعی هلر در دانشگاه براندیس بود. ماساچوست.
در سال 1980، دکتر کریسمس اولین زن سیاه پوست رئیس انجمن بهداشت عمومی آمریکا شد. او همچنین بنیانگذار گروه مسائل شهری، یک موسسه تحقیقاتی بود و از سال 1993 تا 2000 به عنوان مدیر اجرایی آن خدمت کرد.
دکتر کریسمس با تأمل در حرفه خود در سال 2020 به این نتیجه رسید که “موانع نژادپرستی بزرگتر از زن بودن است.”
او به The Women in Medicine Legacy Foundation گفت: “من برای اقامت مصاحبه کردم، و مردی که با من مصاحبه می کرد گفت که نگران است که من به عنوان یک زن آفریقایی آمریکایی بیش از حد برای بیماران مرد تحریک جنسی کنم.”
او افزود: «زمانی که در دهه 1960 به دنبال دفتری در منهتن می‌گشتم، حداقل یک سوم مامورانی که با آنها تلفنی صحبت کردم، گفتند که می‌توانند به من تضمین دهند که سیاهپوست یا پورتوریکویی در ساختمان وجود نداشته باشد. «پیدا کردن مکانی برای زندگی آنقدر سخت بود که من و شوهرم به دادگاه رفتیم و در آنجا پیروز شدیم.»
دکتر کریسمس گفت که از دوران کودکی در معرض تبعیض نژادی قرار گرفته بود، او با تعهد به حداقل رساندن تعصب آغشته بود. او به یاد می آورد که او روانپزشک شد، زیرا معتقد بود “شاید اگر وارد پزشکی روانپزشکی شوم بتوانم به مردم آموزش دهم که نژادپرست نباشند.”
او گفت که استراتژی او فردی گرایانه بود و با استناد به ضرب المثلی – “هر کدام، یکی بیاموز” – ریشه در برده داری آمریکایی داشت، زمانی که سیاه پوستان از تحصیل محروم می شدند و سواد از فردی به فرد دیگر منتقل می شد.