او به دلیل دقت، دستان ثابت و تمایل به انجام پرونده های دشوار شناخته شد و به او لقب “شجاع جیانگ” را داد.
اما آرمان گرایی او چندان دوام نیاورد. در سال 1966، مائو انقلاب فرهنگی را به راه انداخت، دوره یک دهه هرج و مرج که جامعه چین را به هم ریخت. گروه‌هایی از جوانان ستیزه‌جو که به نام گارد سرخ شناخته می‌شوند، با عزم خود برای ریشه‌کن کردن «دشمنان طبقاتی» در کشور گردش کردند. دکتر جیانگ، که پدرش یک بانکدار و پسر عمویش یکی از مقامات حزب رقیب ملی گرا در تایوان بود، هدف آسانی بود.
او که به عنوان یک ضدانقلاب شناخته می شود، به مدت پنج سال به دور از همسر و فرزندانش در بیابان های دورافتاده استان چینگهای در غرب چین به زندان افتاد، کتک خورد و به مزرعه زندان فرستاده شد. پس از بازپروری سیاسی در اوایل دهه 1970، به بیمارستان شماره 301 بازگشت و در نهایت به سمت رئیس جراحی رفت.
او در اوایل دهه 2000 بازنشسته شد، اما به درمان بیماران و راهنمایی پزشکان جوان‌تر ادامه داد. در سال 2004، او جایزه معتبر خدمات عمومی رامون مگسایسای را به خاطر “مقام شجاعانه او برای حقیقت در چین، تحریک اقدامات نجات بخش برای مقابله و مهار تهدید مرگبار سارس” دریافت کرد.
علاوه بر خانم جیانگ، دخترش، همسرش هوآ ژونگ وی و یک پسر به نام جیانگ چینگ از او به یادگار مانده است.
دکتر جیانگ هرگز در مورد موضوع میدان تیان آن من عقب نشینی نکرد. در سال 2019، قبل از سی امین سالگرد سرکوب، او نامه ای به شی جین پینگ، رهبر چین نوشت و دوباره خواستار اجرای عدالت برای “جنایت” 1989 شد. اندکی بعد، پزشک 87 ساله دوباره در حبس خانگی بود.
مانند دیگرانی که سیاست حزب کمونیست را به چالش کشیدند، او تا حد زیادی از سوابق رسمی پاک شد، و گاهی اوقات به دلیل صحبت هایش به عنوان یک فرد خاطی معرفی می شد.