در طول دهه‌ها، و به‌ویژه پس از همه‌گیری، انگ درمان محو شده است. این به عنوان نوعی مراقبت از خود مهم تلقی می شود، تقریباً مانند عضویت در باشگاه – به عنوان یک تعهد معمولی و سالم عادی شده است، و به وضوح ارزش ساعت های زیاد و مقدار قابل توجهی از پول سرمایه گذاری شده را دارد. در سال 2021، 42 میلیون بزرگسال در ایالات متحده به دنبال مراقبت های روانی به هر شکلی بودند که در مقایسه با 27 میلیون نفر در سال 2002 افزایش یافته است. آمریکایی ها به طور فزاینده ای این ایده را قبول کرده اند که درمان راهی است که می توانند به طور قابل اعتماد و قابل توجهی زندگی خود را بهبود بخشند.
همانطور که اخیراً فکر کردم، یک بار دیگر، با ورود به درمان، این بار برای تطبیق با برخی از انتقال‌های اصلی زندگی، سعی کردم دقیقاً مشخص کنم که چگونه در گذشته به من کمک کرده است (یا نه). این رشته فکر مرا به این فکر واداشت که واقعاً چه تحقیقاتی در مورد تأثیر گفتار درمانی در بهبود سلامت روان نشان می دهد.
گهگاه سعی می‌کردم این سوال را با دوستانی که خودشان تحت درمان بودند مطرح کنم، اما به نظر می‌رسید که آنها اغلب قصد تغییر موضوع را دارند یا حتی با کمی خصومت پاسخ می‌دهند. من احساس کردم که صرفاً مطرح کردن موضوع یافته‌های تحقیق، آنها را تهدیدآمیز یا نامربوط می‌نمود. برخی از آنها در مواجهه با چیزهای ناملموسی که زندگی آنها را بهبود بخشیدند چه اهمیتی داشتند – یک درخشش بینش، یک درک جدید از یک خشم غیرمنطقی، یک شناخت تازه از دیدگاه دیگران؟ من نیز شکی ندارم که درمان می‌تواند زندگی افراد را تغییر دهد، و با این حال هنوز می‌خواستم بدانم که چقدر قابل اعتماد است که درد را تسکین می‌دهد. آیا درمان علائمی را که باعث درد شدید می شود برطرف می کند – احساس ترس در افرادی که با اضطراب سر و کار دارند یا بی خوابی در افرادی که افسرده هستند؟ آیا در واقع حرف زدن درمان می کند؟ و اگر این کار را می کند، چقدر خوب است؟
فروید زیگموند، پدر باهوش و جزم اندیش روانکاوی، به طور مشهور علاقه ای به ارائه نوآوری خود به تحقیقات رسمی نداشت، که به نظر می رسید در مواجهه با کاوش های مغزی خود از ناخودآگاه، آن را صرفاً لوبیا شماری می کرد. فروید که با تحقیقات دلگرم‌کننده‌ای ارائه شد، پاسخ داد که «ارزش زیادی برای این تأییدها قائل نیست، زیرا مشاهدات قابل اعتمادی که این ادعاها بر آنها استوار است، آنها را از تأیید تجربی مستقل می‌کند». اندرو گربر، رئیس و مدیر پزشکی یک مرکز درمان روانپزشکی در نیو کنان، که به دنبال استفاده از تصویربرداری عصبی برای تحقیق در مورد این موضوع بود، می‌گوید شک و تردید خاصی نسبت به روش علمی تا اواخر قرن بیستم در محافل روانکاوی وجود داشت. اثربخشی درمان “در فارغ التحصیلی من از آموزش روانکاوی، یک تحلیلگر ناظر به من گفت، “تحلیل شما شما را از نیاز به انجام تحقیق درمان می کند.”
با گذشت زمان، روانکاوی رسمی تا حد زیادی جای خود را به گفتار درمانی های کمتر متمرکز بر میل جنسی داده است، از جمله درمان روان پویایی، یک تمرین کوتاه مدت که همچنین بر عادات و دفاع هایی که در اوایل زندگی ایجاد شده است، و درمان شناختی-رفتاری، که به افراد کمک می کند تا یاد بگیرند، تمرکز دارد. جایگزینی الگوهای افکار منفی با الگوهای مثبت تر. اکنون صدها کارآزمایی بالینی بر روی اشکال مختلف گفتار درمانی انجام شده است، و در کل، تحقیقات گسترده ای کاملاً واضح است: گفتار درمانی کارآمد است، یعنی افرادی که تحت درمان قرار می گیرند شانس بیشتری برای بهبود ذهنی خود دارند. سلامتی نسبت به کسانی که این کار را نمی کنند.