پیری: اندام های شما ممکن است با سرعت های متفاوتی پیر شوند

اندام‌های بدن شما لزوماً در سن بیولوژیکی یکسان نیستند و ردیابی مسیرهای پیری فردی آنها می‌تواند به پیش‌بینی خطر ابتلا به بیماری‌های خاص کمک کند.

توسط کاریسا ونگ

تجزیه و تحلیل صدها ویژگی بیولوژیکی شواهدی را تقویت می کند که برخی از اندام ها و سیستم های بدن می توانند سریعتر از سایرین پیر شوند. ردیابی سن بیولوژیکی قسمت های مختلف بدن می تواند به پزشکان کمک کند تا شروع بیماری را با دقت بیشتری پیش بینی کنند.

قبلاً می‌دانستیم که وضعیت سلول‌های بدن را می‌توان به گونه‌ای تفسیر کرد که به فردی سن بیولوژیکی می‌دهد که مسن‌تر یا جوان‌تر از سن او است که در سال اندازه‌گیری می‌شود. به عبارت دیگر، وضعیت سلولی – که بسته به عوامل ژنتیکی و سبک زندگی متفاوت است – سرعت روند پیری را تعیین می کند.

اکنون، کار برایان کندی در دانشگاه ملی سنگاپور و همکارانش از این ایده حمایت می‌کند که اندام‌ها و سیستم‌های مختلف بدن – مانند سیستم قلبی عروقی یا سیستم ایمنی – می‌توانند با سرعت‌های متفاوتی در یک فرد پیر شوند.

Wenyu Zhou در آزمایشگاه Tempus، یک شرکت بیوتکنولوژی در کالیفرنیا، می‌گوید: «مطالعات قبلی نشان می‌دهد که نرخ‌های پیری متنوعی در میان اندام‌ها و سیستم‌ها وجود دارد، و الگوهای پیری افراد متفاوت است. این امر مستلزم ارزیابی‌های سلامت شخصی است که فرآیندهای مختلف پیری را به‌طور کلی در نظر می‌گیرند.»

تیم کندی نمونه مدفوع و خون را از حدود ۴۸۰ فرد بین ۲۰ تا ۴۵ سال جمع آوری کرد و در مجموع ۴۰۳ ویژگی بیولوژیکی را در هر فرد اندازه گیری کرد.

این تیم برای ارزیابی سن بیولوژیکی کلیه ها، کبد، میکروبیوم روده، سیستم قلبی عروقی، سیستم ایمنی، سیستم متابولیک و سیستم هورمون های جنسی، این نشانگرهای زیستی را در ۹ دسته طبقه بندی کردند. این تیم همچنین سن بیولوژیکی را با استفاده از تست های آمادگی جسمانی و با تجزیه و تحلیل عکس های صورت شرکت کنندگان ارزیابی کردند.

از بین نه سیستم و اندام مورد ارزیابی، سن بیولوژیکی سیستم قلبی عروقی افراد بیشترین ارتباط را با سن افراد بر حسب سال – “سن تقویمی” آنها داشت. سن بیولوژیکی میکروبیوم روده ضعیف ترین پیوند را با سن تقویمی نشان داد. در همین حال، سن بیولوژیکی کبد و سیستم هورمون های جنسی بین افراد بیشترین تفاوت را داشت. این تأیید کرد که بخش‌های متمایز بدن دارای سن‌های بیولوژیکی متفاوتی هستند.

این تیم همچنین کشف کرد که می توان از سن بیولوژیکی کبد برای پیش بینی اینکه کدام افراد مبتلا به بیماری کبد چرب غیر الکلی هستند – یک عامل خطر برای دیابت نوع ۲ – و شدت این بیماری استفاده کرد. این نشان می دهد که ردیابی سن بیولوژیکی اندام های فردی می تواند به پیش بینی خطر بیماری در آن مناطق کمک کند.

ژو می گوید: «هنوز مراحل زیادی قبل از ترجمه یافته ها به برنامه های کاربردی دنیای واقعی وجود دارد. او می‌گوید برای مثال، هنوز مشخص نیست که آیا مداخلاتی وجود دارد که می‌تواند روند پیری را برای یک اندام یا سیستم خاص کند کند یا خیر.

مرجع مجله: گزارش های سلولیDOI: 10.1016/j.celrep.2022.110459